در دنیای امروز، رسانه‌ها نقش کلیدی در اطلاع‌رسانی، سرگرمی و شکل‌دهی به افکار عمومی دارند. اما با ظهور رسانه‌های دیجیتال، مانند شبکه‌های اجتماعی و وب‌سایت‌های خبری، رقابت بین رسانه‌های سنتی (تلویزیون، رادیو و روزنامه) و رسانه‌های دیجیتال شدت گرفته است. رسانه‌های سنتی در برابر رسانه‌های دیجیتال: کدام‌یک بر مردم تأثیر بیشتری دارند؟ سوالی است که به بررسی نقاط قوت و ضعف این دو نوع رسانه و تأثیر آن‌ها بر رفتار و نگرش‌های مردم می‌پردازد.

رسانه‌های سنتی برای دهه‌ها منبع اصلی اطلاعات مردم بودند. تلویزیون و رادیو با پوشش گسترده و برنامه‌های منظم، توانایی بالایی در جلب توجه مخاطبان داشتند. برای مثال، اخبار شبانگاهی تلویزیون یا برنامه‌های رادیویی پرطرفدار هنوز هم در بسیاری از جوامع، به‌ویژه در میان نسل‌های قدیمی‌تر، مرجع اصلی اطلاعات هستند. این رسانه‌ها به دلیل ساختار رسمی و نظارت دقیق‌تر، اغلب اعتبار بیشتری نزد مخاطبان دارند. همچنین، محتوای رسانه‌های سنتی معمولاً توسط تیم‌های حرفه‌ای تولید می‌شود، که این امر به کاهش انتشار اطلاعات نادرست کمک می‌کند. در ایران، برنامه‌هایی مانند اخبار سراسری یا سریال‌های تلویزیونی همچنان تأثیر عمیقی بر فرهنگ و رفتار اجتماعی دارند.

با این حال، رسانه‌های دیجیتال با سرعت و دسترسی بی‌سابقه خود، جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده‌اند. پلتفرم‌هایی مانند اینستاگرام، توییتر و یوتیوب به مردم امکان می‌دهند تا در لحظه به اطلاعات دسترسی داشته باشند و خودشان تولیدکننده محتوا باشند. این ویژگی، رسانه‌های دیجیتال را به ابزاری قدرتمند برای تأثیرگذاری بر نسل جوان تبدیل کرده است. برای مثال، یک ویدئوی ویروسی در تیک‌تاک می‌تواند در عرض چند ساعت بر رفتار مصرف‌کنندگان یا حتی نظرات سیاسی تأثیر بگذارد. علاوه بر این، رسانه‌های دیجیتال تنوع بیشتری در محتوا ارائه می‌دهند و به مخاطبان اجازه می‌دهند تا موضوعات مورد علاقه خود را انتخاب کنند.

اما این دو نوع رسانه چالش‌های خاص خود را دارند. رسانه‌های سنتی گاهی به دلیل کنترل دولتی یا تجاری، ممکن است یک‌طرفه عمل کنند و دیدگاه‌های متنوع را پوشش ندهند. این موضوع می‌تواند اعتماد مخاطبان را کاهش دهد. از سوی دیگر، رسانه‌های دیجیتال با مشکلاتی مانند اخبار جعلی و محتوای گمراه‌کننده مواجه هستند. الگوریتم‌های شبکه‌های اجتماعی اغلب محتوایی را ترویج می‌دهند که احساسات قوی را برمی‌انگیزد، حتی اگر نادرست باشد، که این امر می‌تواند به قطبی‌سازی جامعه منجر شود.

تأثیرگذاری این رسانه‌ها به گروه‌های سنی و زمینه‌های اجتماعی بستگی دارد. نسل‌های قدیمی‌تر ممکن است به رسانه‌های سنتی اعتماد بیشتری داشته باشند، در حالی که جوانان به رسانه‌های دیجیتال گرایش دارند. برای مثال، در ایران، بسیاری از افراد بالای ۵۰ سال اخبار تلویزیون را معتبر می‌دانند، اما جوانان ترجیح می‌دهند اخبار را از کانال‌های تلگرامی یا اینستاگرام دنبال کنند. همچنین، در بحران‌های اجتماعی یا سیاسی، رسانه‌های دیجیتال به دلیل سرعت بالا و امکان مشارکت عمومی، تأثیر بیشتری دارند، در حالی که رسانه‌های سنتی در ارائه تحلیل‌های عمیق‌تر و رسمی‌تر قوی‌تر عمل می‌کنند.

برای بهره‌برداری بهینه از هر دو نوع رسانه، سواد رسانه‌ای اهمیت دارد. مردم باید یاد بگیرند چگونه منابع معتبر را شناسایی کنند و از تأثیر محتوای احساسی یا جهت‌دار در امان بمانند. رسانه‌های سنتی در برابر رسانه‌های دیجیتال: کدام‌یک بر مردم تأثیر بیشتری دارند؟ به ما یادآوری می‌کند که هر دو نوع رسانه مکمل یکدیگرند. رسانه‌های سنتی اعتبار و ساختار ارائه می‌دهند، در حالی که رسانه‌های دیجیتال سرعت و تنوع را. با ترکیب این دو و تقویت آگاهی عمومی، می‌توان تأثیر مثبت رسانه‌ها را بر جامعه افزایش داد.